परदेशबाट....

कसले कठै भन्ने भो र डाँको छोडी रुँदाखेरी,
देशकै याद आउँदो रैछ सागर पारी हुदाखेरी ।।
आँखाभरी आइराख्छ आफ्नै प्यारो गाउँघर ,
चट्ट छाडी हिँड्नुपर्‍यो साढेसातले छुँदाखेरी ।।
मोती सरी हिउँचुली, नागबेली नदिनाला,
लाली गुराँस, बेली, चम्पा अन्य फूल सेता काला ।।
सबैसँग रमाउँदै खेल्थेँ चिसो सिरेटोमा…
अहिले त्यहि याद आउँछ, तातो रापले छुँदाखेरी ।।
मादलुको तालसँगै बाँसुरी र सारङ्गीमा,
झम्के साँझमा रोधि नाच्दा आँखा पुग्थ्यो मारुनीमा ।।
दशैँ, तिहार, तीज, फागु सम्झनामा ताजा नै छ,
आँसुधारा बग्दो रैछ, अतित कथा फुँदाखेरी ।।
मख्ख पर्थेँ फूलझैँ ऊनी सुवास छरी मुस्काउँदा,
दंग पर्थिन् मनका भाव कथासरी सुनाउँदा ।।
छुट्ने बेला आँखाभरी टलपल मोती रसाएको…
अहिले त्यहि याद आउँछ, चिनो रुमाल धुँदाखेरी ।