बरु कान्छी ल्याऊ न भन्छे...

बिहे भयो, बच्चा भयो कामै कामको भार बढ्यो ।
सधैँ भरी व्यस्त हुँदा जिन्दगीमा निस्सार बढ्यो ।
घरको कामै कामले हैरान भएर हो कि,
अभावको पिडाले दिक्दार भएर हो कि,
मेरी बुढी त्यसै त्यसै मर्कन्छे ।
आजकल के भाको छ कुन्नी सानो सानो कुरामा पनि झर्कन्छे ,
खै किन हो कुन्नी ए बुढा बरु कान्छी ल्याऊ न भन्छे ।

म जूनको कुरा गर्छु ऊ नुनको कुरा गर्छे ।
म धुनको कुरा गर्छु ऊ बिस्कुनको कुरा गर्छे ।
कति व्यवहारिक, कति चिन्तित
सुन भन्दा धेरै लसुनको कुरा गर्छे ।
कति गर्नु कामको चिन्ता उसको काखमा बस्न खोज्छु
सबै कुरा बिर्सिएर अंगालोमा कस्न खोज्छु ।
बुढि पटक्कै मान्दिन झन् पर पर तर्कन्छे
कै किन हो कुन्नी ए बुढा बरु कान्छी ल्याऊ न भन्छे ।

आखिर जे जे भएपनि पिरतीको मेल उस्तै,
जति पिर परेपनि जवानीको भेल उस्तै,
थकाइ हो कि निद्रा प्यारो
सुत्न नपाई निदाइहाल्छे
म यता तान्छु ऊ उता फर्किन्छे ,
खै किन हो कुन्नी ए बुढा बरु अर्की ल्याऊ न भन्छे ।